Een dagje LIV Golf

4 mei 2025

Een toernooi van LIV Golf bezoeken stond niet heel hoog op de lijst met dingen die ik echt nog eens wilde doen. Maar als je toevallig toch in de buurt bent, moet je toch even een kijkje nemen. Hoe is het om als bezoeker onderdeel te zijn van het circuit dat golf naar eigen zeggen op zijn kop heeft gezet?

Ik zou mezelf niet omschrijven als de grootste fan van LIV Golf. Sinds het Saoedische circuit in 2022 van start ging, heeft het de golfsport met geld van een discutabel circuit eerder kapot dan mooier gemaakt. Een aantal grote namen zette een handtekening onder een miljoenencontract en de rest is inmiddels geschiedenis. Al sinds de aftrap van LIV in Londen, bijna drie jaar geleden, kunnen de toernooien op televisie me niet bekoren. En bovenal maakt het me geen snars uit wie er na 54 holes met de beker in handen staat.

Ondanks verwoede pogingen om de golfwereld weer een grote happy family te maken heeft het er alle schijn van de LIV er voorlopig nog wel is. Toen ik onlangs in Hong Kong was, bleek het LIV-circus ook in de stad en kon ik de verleiding niet weerstaan om een persaccreditatie aan te vragen om LIV een keer echt mee te maken. Mijn aanvraag werd gehonoreerd. Op zondag 9 maart liep ik door de poorten van de Hong Kong Golf Club om te zien wat ‘Golf But Louder’ nou echt betekent.

Net als ik ben gearriveerd op de baan roept een man door een microfoon dat de spelers bijna richting hun starthole zullen gaan. LIV kent zoals bekend een shotgun format. Dit betekent dat alle spelers ongeveer tegelijkertijd op de driving range staan en een paar minuten voor hun starttijd naar de tee vertrekken. Ik besluit voor het ophalen van mijn accreditatie in het perscentrum nog even op de range te kijken welke spelers ik kan spotten. Het blijft leuk om Bryson DeChambeau, Jon Rahm en Brooks Koepka van dichtbij in actie te zien. Al op de range merk ik dat ‘louder’ behoorlijk letterlijk wordt opgevat. Uit een aantal spelers knalt hard dreunende muziek terwijl de publieksspreker het publiek nogmaals aanspoort om naar de baan te gaan.

Richting het perscentrum valt het me op dat alles er verrassend professioneel georganiseerd uitziet. Door de jaren heen heb ik inmiddels een flinke lijst aan toernooien bezichtigd en op het eerste gezicht doet LIV niet onder voor een kleinschalig toernooi op de PGA Tour of een toernooi op de DP World Tour. Overal zijn activiteiten voor het publiek en de door LIV zelf uitgebate hospitality zit goed vol. Ook het perscentrum overstijgt mijn verwachtingen.

Als het spel om half 1 van start gaat baan ik me een weg naar de eerste tee. Phil Mickelson blijkt in de herfst van zijn carrière nog altijd een sterke aantrekkingskracht te hebben. Het publiek staat rijendik langs de eerste tee en de fairway. In alle eerlijkheid had ik toch de verwachting dat het geen probleem zou zijn om de spelers van heel dichtbij te zien, maar Hong Kong is ogenschijnlijk in grote getalen uitgelopen voor LIV. Met op de achtergrond de continu dreunende muziek is het spel los.

Het geluk wil dat Bryson DeChambeau en Jon Rahm deze zondag in dezelfde flight spelen. Zij starten hun ronde op de tweede hole waar het eveneens een drukte van belang is. Het is zoeken naar een plekje om een goede glimp op te vangen van veruit de twee grootste spelers die LIV op dit moment heeft. De toestroom naar DeChambeau en Rahm wekt de indruk dat LIV ondanks de dramatische kijkcijfers misschien toch op locatie het succes is dat men maar al te graag verteld.

Al vrij snel blijkt dat toch niet het geval. Een flight voor het sterrenduo is het nagenoeg stil langs de fairway en het grootste deel van het publiek heeft zich duidelijk verzameld bij DeChambeau en Rahm. Het maakt de beleving als toeschouwer bijzonder prettig. Niet vaak krijg je de kans om spelers van formaat met slechts een handjevol toeschouwers in actie te zien. Aan de andere kant is het bij vlagen ook pijnlijk om majorwinnaars als Cameron Smith, Dustin Johnson en Brooks Koepka over een bijna verlaten fairway te zien lopen met op de achtergrond dancemuziek die alsmaar uit de boxen langs de fairways pompt. Als de flight met Bryson en Rahm de meer afgelegen holes bereikt, blijkt het publiek ook daar voorlopig afgehaakt en lopen ook de smaakmakers erbij alsof ze de lokale maandbeker spelen.

Als de laatste flight de laatste holes speelt, is het weer even zoeken naar een plekje. Ondanks mijn poging om LIV op sportief vlak serieus te nemen, lukt het me niet om ook maar enige emotie te voelen bij de ontknoping. Het is Sergio Garcia die op de 18^e green de overwinning mag vieren en samen met zijn Fireballs wint hij ook als team in Hongkong. Als in de fanzone de prijzen worden uitgereikt, besluit ik dat het mooi is geweest en ik loop richting de shuttlebus. Mijn eerste LIV-toernooi is in de boeken.

Is een bezoek aan LIV de moeite waard?

Eerlijk is eerlijk, het publiek dat deze zondag is afgereisd naar de Hong Kong Golf Club lijkt zich goed te vermaken. In de fanzones is genoeg te doen en dichterbij het clubhuis is het ook echt een drukte van belang. Toch vraag ik me steeds meer af wat er, buiten de muziek en een shotgun start, nu zo wezenlijk anders is aan LIV ten opzichte van reguliere golftoernooien. Het voelt meer en meer als een toernooi waarvan de uitkomst er niet toe doet.

Het toernooi in Hongkong is aan de andere kant misschien ook niet het beste voorbeeld om die verschillen te ontdekken. Voor in Australië lijkt het rebelse karakter van LIV aan te slaan en trekt het vele duizenden toeschouwers – vooral jonge mannen – naar het toernooi in Adelaide. Voor LIV is het succes in Adelaide dan ook het voorbeeld dat er een markt is voor hun product. Ook in de Verenigde Staten is het vooral de jonge, witte man die LIV aan weet te spreken.

Ondanks dat ik mezelf ook een jonge witte man kan noemen, blijk ik niet de doelgroep voor LIV. Het was zeker mooi om een aantal grote namen van heel dichtbij te kunnen zien, maar golf – of sport in het algemeen – moet in mijn ogen om meer gaan dan geld. Bij menig toernooi waar ik ben geweest streden mindere goden om de overwinning en voelde ik me een stuk meer betrokken bij de ontknoping dan vandaag in Hongkong. En een gebrek aan sportieve passie maak je voor mij zeker niet goed met muziek langs de fairway.