Amerika een maatje te groot

26 september 2022

Hoewel de Internationals vochten voor wat ze waard waren bleek Amerika opnieuw te sterk in de Presidents Cup. Op een zondag die even toch nog spannend leek te worden pakte het team van captain Davis Love III met 17,5-12,5 voor de 12e keer de gouden beker.

Op voorhand werd er geen stuiver gegeven voor de kansen van het Internationale team. Zij zagen vlak voor het toernooi twee sterke teamgenoten naar LIV verdwijnen en verschenen met een soort vreemdelingenlegioen aan de start op Quail Hollow. Zeker in vergelijking met het op papier veel sterkere Amerikaanse team.

Dat er zondag even een sprankje hoop was voor de spelers van captain Trevor Immelman verdient dan ook een enorme pluim. Op donderdag en vrijdag werden zijn spelers zo goed als weggevaagd door de Amerikanen en het toernooi leek al vroeg uit te gaan als een nachtkaars.

‘We zullen tot het laatste moment blijven vechten’ was de hele week het motto van Immelman. Die woorden bleken zaterdag eindelijk effect te hebben op zijn team. In een laatste poging om de spanning levend te houden knokten de internationale spelers zich zaterdagmiddag terug in de wedstrijd. Met vooral Tom Kim als stralend middelpunt. In de fourballs werd een achterstand van 6 punten teruggebracht naar 4. Een marge die in het verleden van de Ryder Cup niet altijd veilig bleek.

En dus was er zondag nog genoeg om voor te vechten. Er was een klein wonder nodig, maar de mannen van Immelman hadden in ieder geval nog hoop om voor het eerst sinds 1998 de Presidents Cup te winnen.

Amerikaanse sterren toch te sterk

De internationale hoop bleek zondag ijdel. Maar eenvoudig ging het zeker in voor de Amerikanen die in de singels slechts 4 van de 12 punten nodig hadden, ten opzichte van 8 voor de Internationals. Captain Immelman hoopte op een vroege voorsprong in de eerste partijen om zo de druk op te voeren. Toen het scorebord al vroeg zwart begon te kleuren leek het kleine wonder steeds een beetje haalbaarder.

Het zwart begon echter snel plaats te maken voor het Amerikaanse rood. De in topvorm verkerende Jordan Spieth had met 4&3 geen kind aan Cam Davis. En ook Patrick Cantlay pakte met 3&2 snel het 2e Amerikaanse punt. Si Wook Kim (1 up tegen Justin Thomas) en Hideki Matsuyama (tied tegen Sam Burns) deden voor de Internationals een duit in het zakje.

Waar Immelman hoopte op een vroege opmars moest het wonder nu komen uit de latere partijen. Sebastian Munoz deed wat hij moest doen door een worstelende Scottie Scheffler te verslaan. De 2 partijen daarna vielen weer de Amerikaanse kant op. Tony Finau draaide zijn partij tegen Taylor Pendrith knap op in Amerikaans voordeel.

Het was Xander Schauffle die de genadeklap mocht geven. Na een knappe comeback van 2 down was Schauffle op de 18e green met 1 up te sterk voor de zwakste schakel van de Internationals, Corey Conners. En zo deed Amerika wat ze aan hun stand verplicht waren: voor de 12e keer de Presidents Cup winnen.

Tijd voor een ander format?

De Amerikaanse hegemonie in de Presidents Cup doet de vraag oplaaien of het niet tijd is voor een andere opzet van het toernooi. Deze week werd er door sommigen gevraagd om een toernooi met mannen en vrouwen. In het vrouwengolf zijn het juist de Internationale speelsters die in de hogere regionen van de wereldranglijst te vinden zijn.

Een toernooi met mannen en vrouwen zal er voorlopig niet zijn. Het Internationale team zal zijn hoop en pijlen richten op 2024 wanneer in Montreal de volgende editie wordt gespeeld.