DeChambeau doet het

17 juni 2024

Bryson DeChambeau heeft de 124e editie van het US Open gewonnen. Op een meeslepende slotdag sleepte de longhitter op de 18e green van Pinehurst No. 2 zijn tweede majorzege uit het vuur. Net nadat Rory McIlroy zijn vierde door zijn vingers liet glippen.

“That’s Payne Baby”, schreeuwde DeChambeau euforisch richting de camera. Op de plek waar zijn idool Payne Stewart 25 jaar eerder Phil Mickelson met een magistrale up-en-down vanaf een meter of 70 een slag voor was gebleven, flikte hij bijna hetzelfde trucje. Vanuit de faiwaybunker 50 meter voor de green gaf DeChambeau zich een kleine meter om voor de tweede keer het US Open te winnen. Een kans die hij niet liet glippen.

In de vijf uur voor dat moment had het er lange tijd wel de schijn van dat het niet DeChambeau’s dag ging worden. Dat was vooral de verdienste van Rory McIlroy. Na bijna 10 jaar majordroogte leek McIlroy eindelijk weer eens ook op zondag de juiste versnelling te vinden. De Noord-Ier had een achterstand van 3 slagen goed te maken met nog 18 holes te gaan. Met een birdie op de 1e zette hij direct de toon voor de rest van de dag.

Een slordige bogey op de par 5 5e, heel de week de makkelijkste hole op het razend moeilijke Pinehurst, gooide even zand tussen de tandwielen. Maar birdies op 9, 10, 12 en 13 brachten hem opeens aan de leiding. Werd het na bijna 10 jaar dan ein-de-lijk weer eens het moment van McIlroy?

In de laatste flight was het voor DeChambeau vooral overleven. Hole na hole vonden de drives van de longhitter het stugge helmgras langs de fairways, maar keer op keer had hij een redelijke ligging. Dankzij een aantal knappe saves bleef de echte straf uit. Pas op hole 10 was er de eerste birdie van de dag.

De tot dan toe bijna foutloze McIlroy maakte op de 15e tee zijn eerste echte slippertje. Zijn afslag op de lange par 3 rolde hard over de green het helmgras in. Een plek waarvandaan een up-en-down nagenoeg onmogelijk was. Bogey. Even later liet DeChambeau het door een slordige drieputt na om te profiteren van die uitglijder.

De bogey leek bij McIlroy zelf voor kortsluiting te zorgen. Meer dan 10 jaar leek hij als jong aanstormend talent geboren voor de majors. Binnen 3 jaar voegde hij koelbloedig en met speels gemak 4 van de grote toernooien toe aan zijn palmares. Daarna volgden 10 jaren vol teleurstellingen en gemiste kansen om in ieder geval tot de 5 te komen. Zondag laat in de ronde was die oude McIlroy ver te zoeken. Want met de grootste kans op een nieuwe majorzege faalde hij jammerlijk.

Van amper een meter miste McIlroy voor par op de 16e om DeChambeau weer helemaal terug te brengen. Een hole later redde hij vanuit de bunker met moeite zijn par. Vanaf de 18e tee zag McIlroy hoe DeChambeau zijn approach op de 17e wel op de green kreeg, een kleine 5 meter voor de vlag.

Met het US Open op het spel vond McIlroys afslag op de slothole de waste area links van de fairway. En waar zijn opponent heel de dag weg leek te komen met slechte afslagen eindigde zijn bal net achter een klomp gras. Een misshitt miste op een haar na de fairwaybunker en na een prima chip hield McIlroy een listige, breakende meterputt over om de druk op DeChambeau helemaal op te voeren. De druk op zijn eigen schouders was in the heat of the moment echter te groot. De putt lipte hard uit de hole.

Ondertussen maakte DeChambeau het zichzelf ook niet makkelijk. Met misschien wel de slechtste drive van de dag vond de 30-jarige Amerikaan zichzelf onder een boom en tegen een boomstronk. Vanuit daar vond hij de fairwaybunker die McIlroy 10 minuten eerder net had ontweken. Een bunkerslag van 50 meter, de moeilijkste slag in golf, met het US Open op het spel: ga er maar aanstaan. Voor DeChambeau bleek die opgave niet te groot. Een weergaloze bunkerslag bleef 1 meter onder de hole en liet een uphill putt over voor de zege. Die vond hole.

Terwijl DeChambeau zijn tweede major vierde vertrok McIlroy zonder iets te zeggen als een dief in de nacht van Pinehurst. Geen 5e major en weer een gemiste kans. En hoeveel grote, gemiste kansen hij de afgelopen 10 jaar ook heeft gehad, nooit gaf hij het zelf volledig uit handen. Tot nu.