Rollercoaster Rory voltooid Grand Slam

20 april 2025

Een schreeuw zoals Augusta National toch zelden had gehoord galmde zondagavond door de heuvels in Georgia. Voor Rory McIlroy kwam er een eind aan elf majorloze jaren, grote teleurstellingen en een eindeloze stortvloed aan vragen of en wanneer de career Grand Slam zou worden. Alles kwam eruit bij de Noord-Ier na een birdie op de eerste play-off hole tegen Justin Rose. Eindelijk zijn groene jasje. Eindelijk weer een major.

De vier uur die aan die schreeuw voorafgingen waren een thriller van formaat. Drama is de geschiedenis van The Masters niet arm. McIlroy voegde zondag aan dat genre een extra dimensie toe. Bijna elf jaar na zijn laatste majorzege hoef je de Noord-Ier niet meer te vertellen wat majors betekenen voor je plek in de golfgeschiedenis en hoe uniek het is om alle vier de majors minimaal een keer te winnen. Het afgelopen decenium kreeg McIlroy op majorgebied de nodige tikken te verwerken.

Die loden last van tien jaar hing deze week opnieuw om de nek van McIlroy. De vorm was misschien wel beter dan ooit tevoren, maar golf is op de grootste momenten meer mentaal dan techniek. Zondagmiddag in Augusta was het toch vooral de vraag of de viervoudig majorwinnaar al die druk van zich af kon schudden op weg naar zijn eerste groene jasje. Met Bryson DeChambeau, de man die afgelopen juni het US Open voor zijn ogen wegkaapte, op twee slagen begon McIlroy aan de belangrijkste 18 holes van zijn leven.

Al binnen een hole tekende zich af dat het hoe dan ook een memorabele dag zou gaan worden. McIlroys drive vond de fairwaybunker en een lay-up, pitch en drie putts later was hij solo-leider af. Door een birdie van DeChambeau op 2 zag hij de leiding zelfs even verdwijnen. Van twee slagen voor naar een achter in drie holes. Met een birdie tegenover een bogey op 3 en 4 draaide McIlroy de ogenschijnlijke tweestrijd met DeChambeau weer helemaal om. Drie slagen los. Voor de turn leek er na een reeks parren en een birdie op 9 niets meer tussen McIlroy en een Masters-zege te staan. Met een birdie op 10 veegde hij de weg naar de vijfde major nog eens extra schoon.

De weg naar een nieuwe major lag sinds zijn laatste in 2014 al vaker open voor McIlroy. Bij al die kansen was het vooral hijzelf die zorgde voor de obstakels, wat anderen de kans gaf op naar de overwinning te rijden. Wie dacht dat die McIlroy niet meer bestond, had het mis. Op de altijd lastige holes van Amen Corner ging het bijna direct mis. McIlroy probeerde een bal laag naar de green te punchen. Op miraculeuze wijze remde zijn approach op 11 een paar grassprieten voor de waterhindernis. Een bogey was met een ruime marge zo’n probleem niet. De listige par 3 12e vormde ook geen probleem.

En toch ging het weer bijna mis. De iconische 13e van Augusta National speelt doorgaans als een van de eenvoudigste holes tijdens The Masters. McIlroy maakte de par 5 zondag voor zichzelf uit het niets tot een van de moeilijkste. Na een lay-up restte nog slechts 80 meter tussen hem en de hole. Een van de slechtste pitches uit de golfgeschiedenis verdween vanaf die afstand in Ray’s Creek. Double bogey.

Ondertussen was er veel gebeurd op het leaderboard. DeChambeau zakte met matig golf steeds verder weg op het leaderboard, waar Justin Rose de omgekeerde weg bewandelde. De man die in 2017 een play-off tegen Sergio Garcia verloor schudde op de slotdag alles van zich af en maakte de ene birdie na de andere. Terwijl McIlroy worstelde op 13 holede Rose drie holes verderop een putt voor een birdie om op gelijke hoogte te komen.

Een bogey op 14 betekende dat McIlroy opeens opnieuw in de achtervolging moest. Daarbij kreeg hij een beetje hulp van Rose die een slag inleverde op de 17e. Viel het kwartje dat toch de kant op van McIlroy? Ja, leek het antwoord toen hij op de 15e een van de beste slagen uit zijn carrière produceerde. Vanaf 180 meter drawde hij een ijzer 7 op weergaloze wijze langs de bomen aan de linkerkant van de fairway. De approach eindigde op een kleine 2 meter van de hole voor eagle. Het werd een birdie, maar de leiding was weer terug bij de Noord-Ier.

En toch leken de golfgoden weer in de weg te willen staan van de major waar McIlroy en de golfwereld al zo lang naar snakt. Een birdieputt van Rose vanaf bijna 10 meter op de 18e green vond het midden van de hole en zette het target op -11. Daarmee had McIlroy op 17 of 18 minimaal een birdie nodig om het groene jasje veilig te stellen en moesten de fouten van de kaart blijven om niet nets als op Pinehurst een play-off mis te lopen.

Twee holes na zijn weergaloze slag op 15 produceerde McIlroy twee holes later opnieuw een magistrale approach tot op een meter. Met een birdie nam hij het heft in eigen hand. Een routine par op 18 en na tien jaar teleurstelling was Rory McIlroy weer majorkampioen. Op de tweede negen van McIlroy bestonden geen routine pars. Vanuit een perfecte ligging middenin de 18e fairway vond zijn approach de bunker rechts van de green en na een matige bunkerslag gaf de Noord-Ier zichzelf 2 meter voor de zege. De putt miste. Play-off.

Opnieuw had McIlroy een kans op de overwinning door zijn vinger laten glippen. Maar zoals vaker liet hij zien tegenslagen als geen ander te kunnen verwerken. Wat op de 72e hole niet lukte, lukte op de 73e hole wel. Vanuit ongeveer dezelfde plek als een half uur eerder sloeg Mclroy zijn approach op de eerste hole van de verlenging tot op een meter. Voor de tweede keer kreeg McIlroy de kans om wraak te nemen op het verleden en dit keer was het raak. Alle opgekropte teleurstelling en woede van de afgelopen tien jaar kwam eruit terwijl hij zich door zijn knieën liet zakken op de 18e green van Augusta. Eindelijk was hij Masters-kampioen.